Mijn fietstocht naar
Santiago de Compostela is grofweg in de volgende woorden samen te
vatten: eat - bike - blog - sleep. Dat is waar ik zo'n beetje de hele
dag zoet mee ben. Het is allemaal van belang om deze reis tot een
goed einde te brengen. En ik hoef mij ook nergens anders mee bezig te
houden. Heel overzichtelijk en daar vaar (lees: fiets) ik wel bij. Ik
wil graag weten waar ik aan toe ben en dat bereik ik op deze manier.
Voor een maand leef
ik uit vijf tassen en ik weet precies wat er in elke tas zit. Ik heb
de prikkels van de landschappen, mensen en dingen die ik onderweg zie
of ontmoet en dat is het. Van de groene en gele velden vol koolzaad,
koren, en graan, de weidsheid, kop in de wind en de stille weggetjes
word ik rustig en heel gelukkig. Terwijl thuis rust vinden heel
moeilijk is voor mij. Daar word ik constant door van alles getriggerd
en kan ik slecht rust nemen/ontspanning vinden. Om dat te creëren
heb ik structuur van andere mensen nodig.
Ik besef mij, dat
deze fietstocht niet de afspiegeling van het dagelijks leven is en
dat het over een maand stopt, maat zolang als het duurt neem ik het
er van!
Want zoals nu alles
in het teken staat van eat - bike - blog - sleep kun je deze metafoor
ook stereotiep gebruiken als je lijdt aan een depressie of manie:
Depressie = only
sleep
Manie = only bike
(and blog)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten