Het wel en wee van bijwerkingen van medicatie

Het is een hele kunst om de medicatie zo af te stemmen opdat zij werkt, waar zij voor bedoeld is en niet te veel nadelige bijwerkingen te ondervinden. Ik kan namelijk niet zonder medicatie, omdat ik moeilijk stabiel ben te krijgen en houden m.b.t. tot mijn stemming. Daarvoor slik ik twee zogenaamde stemmingstabilisatoren. Deze maken mijn hoofd rustiger en zorgen er voor dat de extreme pieken en dalen er af zijn.

Met het oog op mijn fietstocht naar Santiago besloot ik dat het de moeite waard zou kunnen zijn om te kijken of de nadelige bijwerkingen (waarover ik het in eerdere blogs had) verbeterd konden worden. Dit is best spannend, omdat het een soort van balanceren met evenwicht vinden en behouden is. De werking van de medicatie moet niet alleen afdoende zijn, maar ik moet ook weer niet te veel last hebben van de nadelige effecten. Daarom besloot ik in overleg met mijn psychiater de dosering van één medicijn te verlagen om een lagere bloedspiegel te bewerkstelligen.

Het resultaat is verbluffend! Ik word makkelijker wakker, ben minder suf en stijf en heb meer controle over mijn spieren qua coördinatie, spierspanning en kracht. Zo kan ik mijn sokken 's-ochtends weer makkelijk aan doen en fiets èn schaats ik veel makkelijker en beter. En tot nu toe kan ik echt goed trappen met mijn benen. Er treedt geen verzuring meer op, terwijl dat met de hogere dosering van de medicatie al bij een brug in de stad optrad. Dat het zo goed zou gaan had ik dus nooit gedacht. Met veel vertrouwen zie ik daarom deze fietsreis naar Santiago de Compostela en het volgende schaatsseizoen tegemoet!